“Tanrı’nın yüceliği (görkemi)”, Tanrı’nın sıfatlarının görünür veya işitilir hale gelmesi olarak açıklanabilir (bkz. Çık. 34:6). Tanrı, eylemleriyle (kurtarışı, Ef. 1:3-14; yaratışı, Mez. 19:1-6; sağlayışı ve koruması, Elç. 17:24-28; yargılaması, “Hezekiel: Giriş”, Açıklamalı Kutsal Kitap [İstanbul, Yeni Yaşam Yayınları, 2010], s. 1153-1157.) kendini insana açıklayarak yüceliğini ve mutlak tanrılığını gösterir. Tanrı, seçtiği halkına, peygamberler aracılığıyla da bildirdiği gibi, onları öbür halklardan ayrı tuttuğunu, onları kollayıp gözettiğini, özel olarak onların arasında bulunmayı seçtiğini göstermek üzere varlığını çeşitli doğa olayları aracılığıyla belli eder. Tanrı’nın yüceliği nihai olarak Mesih’te ve Müjde’de sergilenir (Yu. 1:14-18; 2Ko. 3:7-11). Tanrı insanı suretinde (benzerliğinde) yaratırken insanın bu yüceliği yansıtmasını amaçlamıştı, ancak günahla birlikte bu benzerlik bozulmuş ve insan Tanrı’nın bahşettiği yücelikten yoksun kalmıştır (Rom. 3:23). Oysa İsa Mesih’e iman ederek O’na güvenle kendilerini teslim edenler bu yoksunluktan kurtulur, Tanrı’nın yaratma amacına ulaşır ve Mesih’e benzer yeni yaradılışa sahip olarak Tanrı’yı yüceltebilir. Bizzat Tanrı’nın yüceliği olan İsa Mesih’e iman edenlerin Tanrı’yı yüceltmeleri, eylemleri, düşünceleri ve sözleriyle (Mat. 5:16; Rom. 12. bölüm; İbr. 13:15) Tanrı’nın karakterini yansıtmalarıyla ve dünyada olup biten her şeyi Tanrı’nın yaratılış, uluslar, Tanrı halkı İsrail, melekler ve Kilise için belirlediği tasarı çerçevesinde değerlendirerek tüm bunlara gereken değeri vermeleriyle mümkün olur.
Kutsal Kitap ayetleri bibleserver.com web sitesinde yeni bir pencerede açılacaktır.
Kaynak: Açıklamalı Kutsal Kitap. (İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları, 2010) s. 107.
Telif Hakları © 2010 Yeni Yaşam Yayınları. İzin ile kullanılmıştır.