“Mesih” sözcüğü, İbranice’de “meshetme” anlamına gelen fiilden türetilmiştir. Sözcüğün birebir anlamı “yağlamak”tır, ancak Kutsal Kitap’ta “meshetmek” Kutsal Ruh tarafından görevlendirmek anlamında kullanılır. Eski Antlaşma’da, özellikle kâhinlerin ve kralların, bazen de peygamberlerin, tapınağın ve içinde bulunan araç gereçlerin yağla meshedildiği belirtilir. Böylece bu malzemeler ve insanlar, Tanrı’nın hizmetine adanmış olurlardı. Meshedilen, yeni ve ayrıcalıklı bir konuma getirilmiştir ve kutsal olan Tanrı’nın önünde (Kutsal Yer’de) hizmet etme hakkını almıştır. Bazı durumlarda meshedilen kişi, görevini yerine getirmek üzere Kutsal Ruh tarafından özel şekilde güçlendirilir (Çık. 28–29. bölümler; Çık. 40:9-13; 1Sa. 16:13; 1Kr. 1:39; Yşa. 61:1-2).
Eski Antlaşma dönemi boyunca beklenen Meshedilmiş Kişi, İsa’dır (Mez. 2:2). İsa’nın unvanı “Mesih”tir. İsa’nın meshedilmesi, Yahya tarafından vaftiz edilmesiyle gerçekleşmiştir (bkz. Mat. 3:16-18).
İmanlı da Kutsal Ruh’la (ve Tanrı’nın sözüyle) meshedilir. Bu sayede her imanlının kilisede hizmet etmesi mümkün kılınmıştır (2Ko. 1:21; 1Yu. 2:20,27). 1. Yuhanna 2:20,27’de meshedilen imanlının, doğru ve yanlış öğretileri ayırt edebileceği belirtilir. İmanlı, Tanı’nın sözüyle ve Kutsal Ruh’la meshedildiği için başka bir öğretiye gereksinim duymaz; çünkü Kutsal Ruh’un aydınlattığı Tanrı’nın sözü, hem kurtuluş için hem de kutsal bir yaşam için yeterlidir (2Pe. 1:3-4).
Kutsal Kitap ayetleri bibleserver.com web sitesinde yeni bir pencerede açılacaktır.
Kaynak: Açıklamalı Kutsal Kitap. (İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları, 2010) s. 157.
Telif Hakları © 2010 Yeni Yaşam Yayınları. İzin ile kullanılmıştır.