Hizmet kavramı bir mevkii veya durumu değil, bir etkinliği ifade eder. Genelde hizmet eğitimi “iş başında” verilir ve eğitim vermek üzere deneyimli kimseler seçilir. İlk kiliseler döneminde önderlik hizmetinin, topluluğun bulunduğu yerin halkından biri tarafından ve dönüşümlü olarak yapıldığı görülür. Önderlik, her zaman çoğulcu katılımla gerçekleşir. Yetki hizmetin ardından gelir; yani kişiler önce hizmet eder, daha sonra topluluk tarafından onaylanırlar. İsa Mesih, hizmetin niteliği için bir örnektir. Hizmet her zaman fedakarlık ister; hizmet ederken çekilen sıkıntı ve acılar, hizmetin bir parçasıdır (2Ko. 6:3-10). Güvenilirlik, hizmet edecek kişilerin seçilmesinde öncelikli önemdedir. Yeni Antlaşma’ya göre bütün Hıristiyanlar hizmet etmeye çağrılmıştır, sadece belli bir grup değil. Hizmet toplumsaldır ve paylaşılır; imanlılar topluluğunda herkes kendi fırsatlarına ve armağanlarına göre hizmet eder (Rom. 12:3-8; 1Ko. 12:12-26; 1Pe. 4:7-11). Bağışta bulunmak, imanlıların ihtiyaçlarını karşılamak gibi eylemler de birer hizmettir (Elç. 6:1-4; 2Ko. 8–9. bölümler). Hizmet edenlerin öncelikleri dua ve Tanrı’nın sözüdür (Elç. 6:2-4). İmanlılar, topluluk olarak da başkalarına hizmet etmekle sorumludur; bunu yaparken kurtuluş müjdesini duyurma önceliğini de göz önünde bulundurur, çünkü amaç hem insanlara maddi açıdan yardım etmek hem de insanları asıl ve ebediyete dayalı ihtiyaçları olan Tanrı’ya ulaştırmaktır. Hizmet her zaman Tanrı’nın gücüyle gerçekleştirilir (1Pe. 4:11). İmanlılar hizmetleriyle Tanrı’nın yüceliğini yansıtır (2Ko. 3:7-11). Rab hizmet edeni onurlandırır (İbr. 6:10-12; Va. 2–3. bölümler). Hizmet edenler yaptıklarının sonuçlarını nihai olarak Rab İsa’nın yargı kürsüsünün önünde görecektir (Elç. 20:24; Kol. 1:28; 2Ti. 4:5).

Kutsal Kitap ayetleri bibleserver.com web sitesinde yeni bir pencerede açılacaktır.

Kaynak: Açıklamalı Kutsal Kitap. (İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları, 2010) s. 1784.

Telif Hakları © 2010 Yeni Yaşam Yayınları. İzin ile kullanılmıştır.